|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
)
)
)
)
)
|
|
|
|
|
|
)
)
)
)
)
|
|
MOTIONS LIVE 24 APRIL 1992 BRABANTHALLEN VERONICA TV
Datum: 03-08-1999 Editie: HC (Haagsche Courant) Auteur: LEO VD VELDE Onderschrift2: In de stijl van cowboy Roy Rodgers droomden de Benninks in de jaren vijftig van later. In 1960 ruilden ze de klapperpistolen om voor gitaren. Met succes.
Zomerse gitaren en snaren door Leo van der Velde Terwijl andere stadsgenoten in de vroege zon lagen te bakken, zijn The Black Albino's begin deze zomer weer de studio ingedoken. Het resultaat is een over het algemeen lekker klinkende cd van de twee broertjes Bennink en kornuiten die, zonder geluidsoverlast voor strandtenten, op zo'n draagbare cd-speler kan worden afgespeeld. Of op het balkon. “Geen vocals, dát was juist de hele opzet. Maar wel moeilijk met 21 nummers. Zoiets wordt snel ‘boring’, saai”, grijnst gitarist/componist Leo Bennink als die gevoelige snaar bij hem wordt geraakt. Met broer Dihl heeft hij - om in die termen te blijven - alles op ‘haren en snaren’ gezet om nog een keer instrumentaal te scoren. In koor: “We hebben keihard gewerkt. Maar de opbouw is zeker goed gelukt. Steeds verschillende beats”. Geen grootspraak. In Engeland worden ze vergeleken met The Shadows en The Ventures in hun jonge jaren. Bladen als Pipeline en New Gandy Dancer schrijven dat Hank B.Marvin zo had kúnnen spelen, als hij niet zijn eigen stijl voor het grote geld had opgegeven. The Black Albino's openen vrolijk met Night Shift, ook de titel van de cd. Daarentegen klinken de volgende drie nummers als gelikt studiowerk. Met een pilsje in de hand hebben de Hagenaars daar waarschijnlijk gezellig een paar dagen zitten tokkelen. Dat heb je zo als broers en oude vrienden elkaar opzoeken. The Invader mag door als filmmuziek en Black Jack staat voor ouderwetse rock. Nummers als Nature boy en A night in Spain hebben hitpotentie. Aan de andere kant: iedereen heeft een andere smaak. Het verhaal achter The Black Albino's is bekend. Najaar 1960 formeerde sologitarist Joop van Heusden de gelijknamige gitaarcombo aan de Wenckebachstraat. Omdat Joop van dat mooie blonde haar had en zijn vier collega-musici nogal zwart gekuifd (Leo en Dihl nog steeds) rondliepen, kwamen ze tot het allesdekkende Black Albino's. In 1964 werd onder die naam een compleet nieuwe band opgericht. De oudste Bennink pakte in november 1996 samen met drummer Leo Kappé op een Indorock-avond de draad nogmaals op. Door de invloed van bassist Hoss van Hardeveld (ex Unit Gloria) werd de heroprichting een feit. Broertje Dihl (ex-Mack en Tee-Set en gitarist Ritch van Gessel (ex-Three Alley Cats en Black Slacks) maakten de Haagse band compleet. Dihl: “Met Night Shift hebben we nu zo'n beetje alle gitaarstijlen op het schijfje gezet. Want ons betreft, met het plectrum en met de vingers”. Broer Leo geeft daarvan een staaltje in het nummer Locomotive, dat overigens maar 20 seconden duurt. “Verrassing voor mijn fans. Dat heet fingertipping”. Hij schreef ook de arrangementen voor Nature Boy. Dit is oorspronkelijk van Nat King Cole. “Toen we klein waren hoorden we onze vader dat lied altijd zingen”. Werkelijk op het laatste nippertje is er het nummer Casanova aan toegevoegd. Dihl schreef het voor z'n vriendin Farzaneh en speelde de muziek via de telefoon eerst aan broer voor. Een mooie uitsmijter, die nog wordt gevolgd door opnamen van twee live optredens in 't Paard en in de Houtrustrotonde in Den Haag. De cd vol hete zomerklanken ligt dezer dagen in de schappen van muziekwinkels als Virgin, Plato en Van der Horst.
Datum: 09-07-1997 Editie: HC (Haagsche Courant) Categorie: sfeerverhaal Auteur: door Leo van der Velde Onderschrift1: Haagse gitaarrock. De broers Bennink zijn door de wedergeboorte van The Black Albino’s eindelijk ook eens samen te horen. Dihl (rechts) zonder z’n lapjeskat. ’Na die Indorock stond ik te trillen op m’n benen’ DOOR LEO VAN DER VELDE Als de zomerse klanken van het nummer Mango door het open autoraampje uitwaaieren over de Gedempte Burgwal in de Haagse binnenstad, stoppen er _ tot twee keer toe _ spontaan wat voorbijgangers. Onderzoekend kijken ze waar het geluid vandaan komt en vervolgen dan lachend en met dansende passen hun weg. ,,Te gek. De eerste keer dat je de cd draaide? Echt waar?’’, straalt Leo Bennink, als hij hoort van het opmerkelijke voorval. De Haagse gitarist/componist ziet het na ruim dertig jaar weer helemaal zitten met zijn oude formatie The Black Albino’s. Eind november 1996 kreeg hij met drummer Leo Kappé op een Indorock-avond in de Houtrust Rotonde het instrumentale virus weer te pakken; en door de invloed van bassist Hoss van Hardeveld was de heroprichting spoedig een feit. Gitarist Dihl Bennink, broer van Leo, en de jeugdige gitarist Ritch van Gessel (ex-Three Alley Cats en Black Slacks) maakten de band compleet. Binnen de kortste keren werd in Leo’s studio een aantal instrumentale rocknummers opgenomen. Voor het merendeel z’n eigen composities, aangevuld met nummers van The Shadows en anderen. Potentiële hits zijn ’Mango’ en ’Schwarze Augen’, dat de broers Bennink samen hebben gearrangeerd. Het was najaar 1960 toen sologitarist Joop van Heusden zijn gitaarcombo The Black Albino’s aan de Wenckebachstraat formeerde. Omdat Joop opvallend blond haar had en zijn vier collega-musici nogal zwart gekuifd rondliepen, kwamen ze tot de allesdekkende maar tevens curieuze naam Black Albino’s. Leo Bennink, die in 1959 was begonnen bij de Haagse Indo-band The Real Rhythm Teens, kwam in 1964 bij de groep en bracht zijn drummaatje Leo Kappé mee. Er volgden hits als ’Shakin’All Over’ en ’Spanish Gipsy Dance’, waarna de groep in 1966 uiteenviel. Voor het eerst in hun loopbaan spelen de broers Bennink, beiden zowat een halve eeuw geleden geboren in de Rubensstraat, samen op een cd. ,,Eindelijk, het werd tijd ook’’, grijnst Leo vanachter de donkere bril die hij dag en nacht draagt. Hij moest zich wel door Hoss (ex-Unit Gloria) laten overhalen om de groep opnieuw te formeren. De oudste Bennink had het veel te druk met het produceren van mellow-house en het lanceren van een nieuwe zangeres, La Lunes, die inmiddels bij Arcade onder contract staat. ,,Maar die avond in Houtrust, waar we met zanger-gitarist Eric van Ginkel eenmalig onder de naam The Rebels optraden, gebeurde het. De zaal ging compleet uit z’n dak. Ik voelde me herboren. Wat was dat lekker. Toen ik thuiskwam zat ik nog helemaal te trillen. Te shaken, weet je wel’’. Als in een roes schreef Leo de volgende dag het nummer ’Cruel Train’ in twee minuten. De cd die zou volgen prijkt tot tevredenheid van de broers inmiddels vooraan in de schappen van platenzaken als Plato en Van der Horst. Morgenavond Als in een roes schreef Leo de volgende dag het nummer ’Cruel Train’ in twee minuten. De cd die zou volgen prijkt tot tevredenheid van de broers inmiddels vooraan in de schappen van platenzaken als Plato en Van der Horst. Morgenavond zitten The Black Albino’s om half zeven in de uitzending van Stadsradio 94. Daarna volgt het hele circus op radio en televisie met een documentaire over het leven van de Benninks. De volledig instrumentale cd, ook met arrangementen van de legendarische The Ventures, wordt deze zomer ook uitgebracht in Japan, Groot-Brittannië en Zweden. Leo Bennink is ervan overtuigd dat ze daar vooral gaan scoren met het nummer Okefenokee, dat voor een orkest is geschreven maar in de stijl van gitaarrock nog nooit is gespeeld. Broer Dihl (ex-Mack en Tee-Set) componeerde in Israël het nummer ’Dayan’s Eyepatch’. ,,Dit is mijn inspirator’’, wijst de gitarist op zijn zwarte kat, met witte pootjes, buik en bef. Hij vond het beestje, net drie maanden oud, in Hod Hasharon en nam het mee naar Nederland. Toen hij dat nummer via de telefoon aan zijn Israëlische relaties liet horen, waren die meteen enthousiast. ,,Ik moet onze cd deze week nog opsturen, want ze gaan binnenkort een film maken over het leven van Mosje Dayan. Tijdens de juni-oorlog in 1967 was dat de legendarische generaal met dat lapje voor zijn oog. Kijk, mijn Dayan heeft daar ook een zwarte vlek. Helemaal los van het feit dat ik hoop dat het een titelsong wordt, net als die in Deerhunter, is dit dier zowat het mooiste wat me is overkomen’’. Daarom moet het speelse katerje per se op de foto. Alsof het beestje het vóelt. Voor de fotograaf arriveert tuimelt hij, twee-hoog achter, van het balkon. Een paar waslijnen breken zijn val, maar dan verdwijnt Dayan spoorloos. Iedereen zoeken. Pas vanochtend meldde Dihl, met dank voor alle hulp in de buurt, dat Dayan gezond en wel is teruggevonden.
Datum: 26-07-2001 Pagina: FRONT (nieuws) Editie: HC (Haagsche Courant) Auteur: Leo van der Velde
‘Haagse’ hit uit ‘69 met stip in Japanse top-10 door Leo van der Velde Den Haag – Voor The Motions schreef Leo Bennink in 1969 ‘Freedom’. Een aardig hitje. Ruim dertig jaar later staat het nummer ineens als ‘Sunday’ met stip in de top-10 van Japan. Ruim 300.000 exemplaren zijn er al verkocht. Het geld stroomt binnen. Het zal je maar gebeuren. Een tophit scoren in Japan. “Ik noem het geluk. Afgedwongen, dat wel. Maar een hit schrijven is gewoon geluk”, grijnst Leo Bennink die in de jaren zestig grote tijden beleefde als gitarist van The Motions uit Den Haag. Toen Bennink onlangs de envelop van auteursrechtenorganisatie Buma-Stemra opende kon hij zijn ogen nauwelijks geloven. Op de afrekening stonden wat meer nullen voor de komma. “Pas later kwam ik er achter dat het ging om het nummer ‘Sunday’. Dat staat op een cd van vier muzikanten die zich Tokyo no.1 noemen”. Omdat Leo het druk heeft met het geven van muzieklessen en ook nog nummers schrijft voor een zangeres als Nurlaila belde hij zijn broer Dihl, bekend van bands als Mack en Tee-Set (Ma Belle Amie). Die ging op internet zoeken en kwam er achter dat de jongens van Tokyo no. 1 de muziek (van Leo) hadden gebruikt. “Jammer genoeg niet de tekst, want die was van drummer Sieb Warner. Anders had hij ook een flinke stapel yens gekregen”. Zie verder pagina B1
Datum: 26-07-2001 Pagina: FRONT (nieuws) Editie: HC (Haagsche Courant) Auteur: Leo van der Velde Onderschrift2: Gitarist/componist Leo Bennink scoort een hit in het land van de rijzende zon. Hij heeft meteen maar een nieuwe gitaar gekocht.
Toch vind ik het originele Freedom uit 1969 beter’ vervolg van voorpagina Den Haag – Na de intro klinkt het vocale deel soms wat Frans. Het zwoele disconummer gaat over spiegels waar je af en toe in moet kijken om te weten wie je bent. “Die wijsheid heb ik van mevrouw Hazuki uit het Japanse restaurant Shirasagi op het Haagse Spui. Die heeft het voor me vertaald. Want ik wilde vanzelfsprekend weten wat er wordt gezongen. Europese muziek is trouwens erg populair in Japan, hoorde ik. De sfeer die ze er aan hebben gegeven is ontzettend goed. Toch vind ik het originele Freedom uit 1969 beter”. Leo Bennink schreef het nummer toen hij op het strand bij Kijkduin wat zat te tokkelen. De tijd van de Flower Power dus het gaat voornamelijk over de vrijheid van de jongeren. Het klinkt frisser en vrolijker. “Daarna gingen we met The Motions een maand op tournee naar New York. Samen met Paul Acket. Daar speelden we Freedom ook en in Boston stond het even in de hitparade. In Nederland kwamen we niet verder dan een veertiende plaats”. “Geld verdienen? In die tijd had je geen benul van poen. Die afrekeningen komen in fases binnen. Je gaat met de band lekker uit eten. Drinkt hier en daar wat. En je koopt weer een nieuwe gitaar. Dan is het op. Zo ging dat toen”. Wel netjes Bennink wil niet kwijt welke bedragen er inmiddels op zijn giro zijn bijgeschreven. “Ik vind het al heel bijzonder dat die Japanners alles zo netjes afrekenen. Ik heb die jongens zelf niet gesproken, maar inmiddels weet ik dat ze op een of andere manier aan de originele langspeelplaat zijn gekomen en die hebben gesampeld, geknipt”. De gitarist/componist heeft al die jaren wel geweten dat er meer in ‘Freedom’ zat. Toen hij een keer op het Scheveningse strand was, liep hij de pas 17-jarige Nurlaila bij een optreden tegen het lijf. Leo was zo onder de indruk van haar stem dat hij het meisje in contact bracht met platenmaatschappij CNR. Hij schreef en produceerde ook nummers voor de Haagse zangeres en ook zij zette ‘Freedom’ op haar cd. Gesterkt door het succes in Japan hebben Leo en zijn broer Dihl meteen een nieuwe versie op cd gezet. Rockin’ Rabbit van The Black Albino’s, waar beide broers ook in spelen. Die komt volgende week uit.
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
KLICK HERE : ''YOUTUBE'' VIDEOS LEO BENNINK
KLICK HERE :
''MYSPACE'' VIDEOS LEO BENNINK
http://dihl bennink
myspace.com/
MORE INFO http://home.casema.nl/leob/
Copyright (c) 2005 Leo Bennink Music. All rights reserved.